خشونت خانگی: فاجعه پنهان COVID-19

از سال 2019 که ویروس جدید کرونا (COVID-19) تمام جهان را تحت تأثیر قرار داد، همه توجهات معطوف به جنبه های عمومی سلامت نسبت به این بیماری همه­ گیر جلب شد.  قبل از همه­ گیری این بیماری، سازمان بهداشت جهانی)(WHO تخمین زده بود که 35٪ از زنان در سطح جهان خشونت جسمی یا جنسی را از جانب شرکای زندگی­شان تجربه می­کنند. با این حال، بسیاری از استراتژی­ هایی که برای اطمینان از سلامت عمومی جمعی ما در طول این بیماری  وجود داشته­ اند بالعکس ممکن است افراد را در معرض خطرات بیشتر جسمی و روانی قرار داده باشند. ضرورت­های مهم بهداشت عمومی مانند تعطیلی، ماندن در خانه، انزوای اجتماعی و فاصله اجتماعی تأثیر عمیقی بر خانواده ­هایی داشته که خشونت را تجربه می­کنند. در بسیاری از موارد زنان از این موضوع هراس دارند که با شرکای متعرض خود تنها باشند و میزان بالایی از  انزوای اجتماعی را تجربه کنند، زیرا آنها می­ترسند به خانواده و دوستان خود بگویند که چه اتفاقاتی برایشان می­افتد؛ چه از شرم و چه از ترس اینکه خودشان، فرزندانشان و یا اعضای خانواده­شان بیشتر مورد تعرض و خشونت قرار گیرند. درحقیقت، اقدامات بهداشت عمومی برای محافظت از افراد در برابر COVID-19 باعث افزایش مدت زمانی می­شود که این زنان باید در خانه با شرکای خود بگذرانند و در نتیجه خطر آسیب دیدگی آنها افزایش می ­یابد. علاوه بر این، عوامل استرس زای بیرونی مانند بیکاری و بی ثباتی مسکن که توسطCOVID-19   ایجاد و یا تشدید شده، فرصت­های درگیری و تنش در رابطه ­ها را افزایش داده و این امر به نوبه خود خطر سوء استفاده و خشونت را در خانواده ­های با سابقه خشونت بیشتر نموده است. مسئله منحصر بفرد در این زمان این است که زنان در معرض خشونت، جایی برای فرار از این مشکلات را نداشته و باید در قرنطینه باشند. در این زمان آمارهای منتشر شده حاکی از اینست که برای مثال، در "ووهان" میزان خشونت سالانه در فوریه 2020،  سه برابر بیشتر از مدت مشابه در سال 2019 بوده و "روزنامه گاردین" موقعیت­های مشابهی را در اسپانیا، ایتالیا، برزیل و قبرس گزارش کرده­ اند. شواهد حاکی از اینست که اقدامات بهداشتی عمومی که برای حفظ امنیت جوامع از بیماری انجام می­شود، منجر به تشدید میزان خشونت در خانواده­ هایی شده که خشونت از جانب شرکای زندگی در آنها متداول است. به همین ترتیب انزوای اجتماعی اجباری و حبس در خانه و زندانی شدن اجباری در خانه در چنین شرایط استرس­زایی ممکن است فرصت­های درگیری، خشونت­ و کودک آزاری را افزایش دهد. این در حالیست که در تحقیقات پیشین و در ارتباط با فجایع طبیعی به اثبات رسیده که میزان خشونت­ها در فجایع افزایش می ­یابد اما موضوع مهم قابل تأمل در اینجا اینست که هیچ کدام از آنها در چارچوب انزوای اجتماعی نبوده­ اند؛ پس این امر لزوم بررسی­ های بیشتر در این زمینه را آشکار می­کند.

ترجمه: حنان زارع، مدیر گروههای علمی مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران

منبع:

The hidden disaster of COVID-19: Intimate partner violence.

Buttell, Frederick, Ferreira, Regardt J.

Psychological Trauma: Theory, Research, Practice, and Policy, Vol 12(S1), Aug 2020, S197-S198