تاثیرات جنسیتی شیوع کووید 19 - مركز مطالعات زنان و خانواده cws
تأثیرات جنسیتی شیوع کووید 19
در سیاستها و فعالیت های مرتبط با بهداشت عمومی به تأثیرات جنسیتی شیوع بیماریهای واگیردار پرداخته نشده است. واکنشها به شیوع ویروس کرونا نیز از این امر مستثنی نبوده است. از آنجاییکه شناخت میزان متفاوت تأثیر شیوع بیماری بر زنان و مردان گامی اساسی جهت درک تأثیرات اولیه و ثانویه ضرورتهای بهداشتی بر افراد و اجتماعات مختلف میباشد بنابراین میتواند نقش بسزایی در تدوین سیاستها و مداخلات مؤثر داشته باشد. از تجزیه و تحلیل جنسیتی شیوع بیماری COVID-19 توسط مؤسسات بهداشت جهانی یا دولتها در کشورهای آسیب دیده اطلاعات و آگاهی کاملی وجود ندارد. اگرچه داده های تفکیک شده جنسیت نشان دهنده تعداد برابر موارد ابتلا در زنان و مردان است اما به نظر میرسد میزان مرگ و میر و آسیب پذیری در دو جنس متفاوت بوده است. همچنین شواهد نشان میدهند که مردان نسبت به زنان بیشتر در حال مرگ هستند و این میتواند ناشی از اختلاف سطح ایمنی یا جنسیتی و الگوهای متفاوت سبک زندگی آنها میباشد. با این حال داده های جنسیتی تفکیک شده هنوز کامل نیستند. داده های دفتر اطلاعات شورای امور خارجه چین حاکی از آن است که بیش از 90٪ از کارمندان مراقبتهای بهداشتی در استان هوبی[1] زنان هستند که این امر ماهیت جنسیتی نیروی کار در حوزه بهداشت و خطراتی که عمدتاً زنان شاغل متحمل میشوند را برجسته میکند؛ تعطیلی مدارس جهت کنترل انتقال COVID-19 در چین، هنگ کنگ، ایتالیا، کره جنوبی و ... تأثیر متفاوتی بر زنان داشته است، در این راستا زنان که بیشترین مراقبتهای غیررسمی را در خانواده ها ارائه میدهند، از نظر فرصتهای کاری و اقتصادی محدودیت های بیشتری را متحمل شدهاند. همچنین محدودیت های مسافرتی باعث ایجاد چالشهای مالی و عدم امنیت بیشتر کارگران زن خارجی شده که بسیاری از آنها در جنوب شرقی آسیا یعنی فیلیپین، اندونزی ، هنگ کنگ و سنگاپور رفت و آمد دارند. این شواهد نشان میدهند که پیامدهای جنسیتی قرنطینه و روشهای رفع نیازهای مختلف جسمی، فرهنگی، امنیتی و بهداشتی زنان و مردان باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
تجربیات ناشی از شیوع بیماریهای واگیردار در گذشته اهمیت یکپارچه سازی تحلیلهای جنسیتی را برای پاسخگویی بهتر و بهبود اثربخشی مداخلات بهداشتی و ارتقاء اهداف برابری جنسیتی و سلامت نشان داده است. در طول شیوع بیماری ویروس ابولا[2] در شمال آفریقا(2014-2016) هنجارهای جنسیتی به این معنی بود که زنان با توجه به نقش غالب مراقبتی در خانواده و همچنین وضعیت اشتغال آنها بعنوان کارکنان بهداشت احتمال ابتلایشان به بیماری بیشتر است؛ ازآنجاییکه زنان معمولاٌ قدرت کمتری در تصمیم گیری ها دارند و نیازهایشان نادیده گرفته میشوند، در واکنش به بهداشت باروری و سلامت جنسیشان نیز قدرت و کنترل کمتری داشته و این امر موجب شده تا به دلیل دسترسی نامناسب به مراقبتهای بهداشتی و منابع مالی بالاترین میزان مرگ و میر را در این دوره زمانی تجربه کنند.
به نظر میرسد زنان به طور کامل در مکانیزم های نظارت، شناسایی و پیشگیری ایمنی بهداشت جهانی ادغام نشده اند؛ نقشهای مراقبتی اجتماعی زنان آنها را در موقعیتی قرار داده که میتوانند روندهایی مانند شیوع بیماریها را در سطح محلی شناسایی کرده و در این زمینه موجب بهبود عملکردها و ایمنی بیشتری شوند؛ گرچه مسئولیت های زنان نباید بیش از این سنگین شود اما با توجه به اینکه بخش عمده ای از کارهایشان در هنگام بحرانهای بهداشتی کم هزینه و بدون پرداخت دستمزد میباشد، میتوان با استفاده از دانش و پتانسیل های آنان واکنشها در برابر شیوع اینگونه بحرانها را بهبود بخشید. همچنین با توجه به تأکید سازمان بهداشت جهانی بر لزوم گنجاندن زنان در تصمیمگیری ها جهت آمادگی و واکنش در برابر شیوع بیماری و بحرانهای مختلف لازم است تا نقشها و هنجارهای جنسیتی که موجب نابرابریها و آسیبپذیری زنان میشوند شناسایی گردند.
ترجمه: حنان زارع، مدیر گروههای علمی مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران
منبع:
Wenham, Clare et al (2020),
COVID-19: the gendered impacts of the outbreak,
The Lancet, Volume 395, Issue 10227, 846 - 848