وبینار ناقص سازی جنسی زنان در ایران و جهان - مركز مطالعات زنان و خانواده cws

لیست اخبار

1399/11/18 - ناقص سازی جنسی زنان در ایران و جهان

1399/11/18

به مناسبت روز جهانی ارتقاء آگاهی نسبت به ناقص سازی جنسی زنان ، مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران با همکاری گروه سلامت اجتماعی زنان کرسی یونسکو در سلامت اجتماعی و توسعه برگزار کرد: ناقص سازی جنسی زنان در ایران و جهان. با ارائه خانم رایحه مظفریان دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه آنادولو و نویسنده کتاب تیغ و سنت.زمان برگزاری روز شنبه 18 بهمن 1399 از ساعت 13 الی 15 بود.

گزارش این وبینار در ذیل پوستر قابل مشاهده است.

چهارمین وبینار تخصصی مرکز مطالعات و تحقیقات اجتماعی در تاریخ ۱۸بهمن ۱۳۹۹با ارایه خانم رایحه مظفریان برگزار شد.

در این وبینار که به مناسبت روز جهانی ارتقای آگاهی جامعه نسبت به ناقص سازی جنسی زنان برگزار شد خانم رایحه مظفریان, دانشجوی دکترای جامعه شناسی دانشگاه آنادولو و نویسنده کتاب تیغ و سنت ضمن گرامیداشت این روز و تشکر از مرکز مطالعات و تحقیقات زنان برای ارایه فرصتی به منظور تببین مساله مطالبی را بازگو کردند که در ادامه گزارش مختصری از ارایه ایشان در قالب گزاره هایی درج می گردد.

ناقص‌سازی جنسی دختران و زنان، عملی است که طی آن اندام تناسلی دختر برداشته می‌شود. ناقص‌سازی می‌تواند در زمان نوزادی یا طی دوران کودکی، نوجوانی و یا در زمان ازدواج انجام شود.

گاه این عمل به عنوان قطع اندام جنسی دختران و زنان یا ختنه نیز نامیده می‌شود، هر چند، هیچ شباهتی به ختنه پسران و مردان ندارد.

بر اساس میزان برشی که صورت می‌گیرد، ناقص‌سازی انواع مختلفی دارد.

اسناد و اخبار پیش از انقلاب نشان می دهد که ناقص سازی جنسی زنان در میان اقوام کرد، لک، و استان های جنوبی ایران رواج داشته است اما به دلیل محافظه کاری حاکمیت آن زمان پنهان نگه داشته می شده است و در مورد آن هیچ گونه آگاهی و منعی صورت نگرفته است.

خانم "هما سرشار" که پیش از انقلاب برای روزنامه کیهان کار می کرده است در مصاحبه ای اظهار کرد که پس از آگاهی از شیوع ناقص سازی جنسی زنان در جنوب ایران و تهیه خبری در این زمینه، سردبیر روزنامه اظهار کرد که "از مقامات بالا" دستور آمده که به دلیل آبروی کشور نسبت به کشورهای حاشیه خلیج فارس موضوع مسکوت بماند و رسانه ای نشود.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، پژوهشگران جسته و گریخته فعالیت در زمینه ناقص سازی جنسی زنان در ایران را آغاز کردند. این آغاز مصادف با این موضوع بود که جامعه جهانی متوجه شد اکثر کشورهای حاشیه خلیج فارس، عراق و عربستان و عمان و... وضعیت به شدت بغرنج تری نسبت به ایران دارند؛ اما هنوز نه ایران و نه سایر کشورهای عربی (البته به جز منطقه خودمختار کردستان عراق) هنوز به لیست جهانی کشورهایی که عمل ناقص سازی جنسی زنان در آنها رایج است، نپیوسته اند.

ناقص سازی جنسی زنان که بیشتر آن را با ختنه زنان می شناسند عمل است که ریشه ای عمیق در فرهنگ و تاریخ کشورهای آفریقایی داشته است و برخلاف تصور عمومی این عمل به هیچ عنوان از سوی اعراب به سایر کشورها انتقال پیدا نکرده است. همچنین در برخی از کلیشه های ذهنی اسلامی بودن عمل ختنه زنان محتمل در نظر گرفته می شود در حالی که ادله های فراوان و محکمی از سوی مراکز معتبری چون اتحادیه کشورهای اسلامی، دانشگاه الازهر و فتاوی برخی مراجع اجباری بودن عمل ناقص سازی جنسی زنان در میان مسلمانان را رد می کند.

ناقص سازی جنسی زنان با درصدهای مختلف همچنان در برخی از مناطق غرب و جنوب ایران رواج دارد.

پیشنهاد می گردد مراکز و سازمانهای علمی و پژوهشی جنبه های تازه ای از این موضوع را مورد پژوهش قرار دهند.

این عمل در ایران از نظر قانونی ممنوع اعلام نشده است. اما قوانینی وجود دارند که برای قطع هر بخش از اندام جنسی زن مجازات تعیین کرده اند. این امر نشان می دهد که بهترین راه همراه با ارتقای آگاهی عموم نسبت به خطرات و عوارض ناقص سازی جنسی بر بدن و روان زنان، تغییر و تصحیح قوانین است.

پیش از سخنان ایشان دکتر محمد مهدی فتوره چی که دبیری این نشست را بر عهده داشت ضمن ارایه دسته بندی انواع خشونت های متداول جسمی علیه زنان در جهان برخی از مهم ترین خشونت های مناسکی در جوامع سنتی را بر شمرد و به مهم ترین دلایل طرفداران ختنه زنان از جمله وجودباورهای سنتی, جنسی و اجتماعی, باورهای غیر علمی, طبی و زیبایی شناختی و باورهای مذهبی اشاره کرد.

وی یاد آور شد که در منابع دینی احادیثی در رد و حرمت این عمل خشونت بار وجود دارد و اغلب فقهای دینی انجام این عمل را مجاز نمی شمارند.

مدیر گروه رسانه و خانواده این مرکز ابراز امیدواری کرد که با افزایش آگاهی جوامع سنتی و عشیره ای به مدد فعالان اجتماعی و رسانه های همگانی بزودی رغبت به انجام این عمل مناسکی و دینی جلوه داده شده در خانواده های سنتی از میان برود.